24-06-2007
 Op de vluchtstrook met de knippers aan
Een ouderwetse supportersyell gaat zo: ha.o.el.el.a.en.de, H.O.L.L.A.N.D spreekt een woordje mee. Zo was het in de World Cup op de Amsterdamse Bosbaan. Holland spreekt in de roeiwereld een woordje mee met een voortreffelijke organisatie van de grootste regatta in ons land sinds de wereldkampioenschappen van 1977. Deze World Cup was een glimmend visitekaartje voor mogelijk de WK 2011, een verborgen gehouden conflict met de FISA doet daar niets aan af. Holland spreekt ook een woordje mee in de schermutselingen in de hoogste regionen van het toproeien. Oranje pakte op ‘eigen’ water twee gouden medailles, één zilveren en drie bronzen blikken. Drie vielen op de olympische nummers en die zetten Nederland op de zesde plaats van het klassement voor de World Cup na twee regatta’s met 41 punten. Groot-Brittannië voert met alleen de finale te Luzern nog te gaan de boventoon met 102 punten voor het opkomende China met 96 en ‘traditionsgewinner’ Duitsland pas op de derde plaats met 79. Goud was er voor Marit van Eupen, natuurlijk. Sinds haar uitstap bij de zware boordselectie gaat zij op voor de derde wereldtitel in de skiff lichtgewicht. Met een hoofd vol twijfels trapte zij soeverein naar het goud in alle reeksen, ook de finale met een voor haar aangename meewind. ‘De Bosbaan was mij gunstig gezind.’ Voor het Nederlandse toproeien lijdt het haast geen twijfel of Nederlands beste roeister gaat op zaterdag 1 september geschiedenis schrijven met een derde wereldtitel. Goud was er ook voor de vrouwenacht. Femke Dekker, Jacobine Veenhoven, Marlies Smulders, Hurnet Dekkers, Annemarieke van Rumpt, Roline Repelaer van Driel, Sarah Siegelaar, Annemiek de Haan en stuurvrouw Ester Workel versloegen Duitsland, China, Australië, Groot-Brittannië en Wit-Rusland in de voortreffelijke tijd van 6.12,76, twee seconden sneller dan de beste van de rest. De grote vrouwen van Oranje waren in extase. Slag Annemiek de Haan juichte: ‘Vindt je het gek? Wij pakken voor de eerste keer goud in de World Cup!’ Boeg Femke Dekker: ‘Wij wilden op eigen water absoluut niet verliezen. Wij zijn er keihard ingegaan, het liep goed. We kregen vleugels. We zijn terug van anderhalf jaar weggeweest.’ Dekker, routinier, zei ook dat deze acht nog een lange weg heeft te gaan. Coach René Mijnders, die toch al ‘iets’ voor elkaar heeft gebracht, was de eerste om dat te onderstrepen. ‘Het kan op individuele punten nog heel wat beter’, zei hij. ‘Duitse en Australische roeisters zijn hier ook gestart in de twee-zonder, sommigen roeiden nog een finale. USA was hier niet. In Luzern wordt het nog wel spannender.’ Mijnders bevestigde dat de samenstelling van de vrouwenacht nog niet definitief is. Nog lang niet. ‘Best mogelijk dat er zelfs in de periode tussen Luzern en de WK nog gewisseld wordt. Ik sluit dat niet uit, al is het na deze indrukwekkende prestatie moeilijk om kritisch te zijn.’ Goud was er niet voor Oranjes vlaggenschip. Het mooiste eremetaal leek voor het oprapen na de afzegging van de ongenaakbare Britse vier (die in de Britse acht het goud pakte) en Duitsland. Geert Cirkel, Matthijs Vellenga, Jan Willem Gabriels en Gijs Vermeulen kozen na een slechte voorwedstrijd en een mediocre halve finale – beide wel goed voor winst – voor een on-Nederlandse finaleaanpak. Snoeihard starten en doortrekken om het veld voortijdig de wil op te leggen. De opzet slaagde, de nationale vier liep meer dan een lengte uit. Tot 1750 meter leek het lange verbeide goud in de rugzak. Ineens kwamen de Nieuw-Zeelanders eraan met hun eindsprint. Carl Meyer, James Dallinger, Eric Murray, Hamish Bond waren in hun vierde kwart vier seconden sneller dan in hun derde. Zij versloegen Oranjes trots in 5.52,81, over de klassieke twee kilometer slechts 0,38 sneller dan Vermeulen en zijn mannen die op de laatste 500 de vijfde tijd lieten afdrukken. Ze hadden geen antwoord gehad op de dreiging van de ‘Kiwi’s’. Geert Cirkel zei: ‘Als de benzine op is, dan is-ie op.’ Gijs Vermeulen vond de finale de beste race van de vier vrienden van dit seizoen. ‘Klote, dat het geen goud is. We hadden vertrouwen het te kunnen doen. Maar we stonden ineens op de vluchtstrook met de knippers aan. Onze race moet je zien als proberen de bus te halen. Je trekt een sprintje en probeer dat maar zes minuten vol te houden. Het klinkt gek, maar dit biedt toch heel veel perspectief.’ Coach Mark Emke feliciteerde zijn mannen direct na afloop. Hij stond te glimmen van trots. Emke zei: ‘We hebben ergens voor gekozen, en zo zijn ze weggegaan. Het heeft goed uitgepakt. Het moest daarna raar lopen om niet te winnen. Ik dacht, ze reageren nog wel, maar ze hadden blijkbaar al redelijk geïnvesteerd.’ Zilver. Wéér zilver voor de vier-zonder. Geert Cirkel praatte het baalgevoel weg met: ‘We gaan maar voor één overwinning en dat is de olympische finale in Peking.’ Cirkel en de anderen kregen wel de gele hesjes van leider in de wereldbeker en staan er drie punten voor Tsjechië zo goed geklasseerd dat de eindzege in Luzern hen haast niet meer kan ontgaan. Brons was er voor de licht acht, voor lichtgewicht skiffeur op de foto Jaap Schouten (‘Ik ga mijn WK-ambitie bijstellen naar een podiumplaats’) èn voor de ‘tweede’ lichte vier-zonder, die in de halve finale het Bosbaan-record van de legendarische Twente Vier verbeterde. Wereldkampioen China en Groot-Brittannië waren sneller dan Alwin Snijders, Arnoud Greidanus, Roeland Lievens en Paul Drewes. Geen garantie voor dit kwartet wat betreft uitzending naar Luzern of de WK. ‘Elke prestatie is een sollicitatie’, zei Snijders. ‘Maar wat het wordt, weet ik niet.’ Coach Susannah Chayes hield zich op de vlakte, zei blij te zijn met zoveel mogelijkheden om het sterkste kwartet samen te stellen. ‘We hadden dit weekend wat fysieke mankementen. Eerst moet iedereen fit laten worden.’ De Holland Beker kwam in bekende handen. De Tsjech Ondrej Synek nam de Cup uit 1886 weer over van de Zweed Lassi Karonen. Synek versloeg de Noor Olaf Tufte en de Duiter Marcel Hacker. Titelverdediger Karonen werd vijfde. Sjoerd Hamburger won de B-finale en veroverde één punt voor Nederland. Bij de vrouwen triomfeerde Ekaterina Karsten voor de achtste keer in de Ladies Trophy, waarvan de laatste vier keer op rij. De Chinese Xiuyun Zhang en de Zweedse Ana Svensson veroverden het eremetaal. Holland sprak daar geen woordje mee. Maar de organisatie was voortreffelijk. Ondanks een conflict met de FISA. Het ging over de bootnummers. Deze waren beloofd aan de Nederlandse Spoorwegen. De sponsor van het evenement zou onder de cijfers met logo staan. De FISA wilde dat niet. De bootnummers moesten worden voorzien van het logo World Rowing. Na de dreiging dat de NS de komende jaren nooit meer zou willen sponsoren, kwam het tot een compromis. In de finales met Nederlandse deelneming voeren alle boten met nummers voorzien van NS-logo, in de finales zonder Oranje voeren ze met World Rowing. Geschreven voor NLRoei.NL |
 |
 |
|
Nieuws |
