03-06-2007
 Zilvervloot in afwachting van goud
Wereldbeker Roeien. Linz/Ottensheim, Oostenrijk – Het zonnetje schijnt voor het Nederlandse toproeien. De eerste World Cup van het preolympische seizoen, op een zijarm van de Donau in Linz/Ottensheim, leverde vijf medailles op: drie zilveren, twee bronzen. Oostenrijk was een zilvervloot in afwachting van goud. Drie plakken vielen Oranje toe in niet-olympische nummers als de skiff en twee-zonder-stuurman in de categorie lichtgewicht. De twee versierselen van olympisch karaat waren voor de vier-zonder-stuurman (zilver) en de vrouwenacht (brons). Het vlaggenschip van Oranje presteerde eens te meer het best. Zilver voor de vier vrienden Geert Cirkel, Matthijs Vellenga, Jan Willem Gabriels en Gijs Vermeulen. Hun boemannen waren voor de zoveelste keer de Britse vier: 5.56,44 tegen 5,58,30. Close. Voor de vier kameraden was het de derde op een na mooiste plak in de World Cup sinds 2005, de vierde als het WK 2005 wordt meegerekend. ‘Toch weer liefst zilver’, vond hun coach Mark Emke. ‘Wij hebben hier een goed gevoel bij. We zijn op de goede weg. Er is meer mogelijk dan vorig jaar. Het is bijzonder dat we de ploeg er weer staat. Elke medaille in de World Cup is goed. Wij zijn dan ook tevreden mensen.’ Met slechts 1,84 seconde onderscheid mocht de race tegen de Britten, waarbij de Fransen, Tsjechen, Duitsers en Slovenen werden overklast, voortreffelijk zijn verlopen. Dit was niet helemaal het geval. Na 500 meter passeerde een motorboot het veld, waardoor de ploegen aan die kant in de golven kwamen te varen. Emke kon er terstond weer boos om worden. ‘Zo suffe klote kamprechter moest zonodig doorvaren. Het ritme van onze mannen was door de golven even weg.’ De vrouwenacht, onder regie van René Mijnders, roeide in de voorwedstrijd beter dan in de finale die brons opleverde achter Duitsland en Groot-Brittannië. Tijdsverschil met goud was slechts anderhalve seconde. De bondscoach sprak aarzelend een bepaalde tevredenheid uit. In de finale was door zijn dames niet helemaal optimaal gepresteerd. ‘Maar het is een stap naar waar we op weg zijn’, aldus Mijnders die woensdag met zijn selectie gaat zitten om het vervolgtraject door te nemen. De acht zal volgende week op de ARB/NK Grote Nummers in actie komen met wellicht één of twee anderen aan boord. Die titelstrijd zou hij overigens het liefst skippen. ‘Als het volgend jaar weer zo wordt gepland, slaan we die wedstrijd zeker over.’ De mannenacht haalde de finale, een prestatie op zich, maar kon op het hoogste niveau nog niet enorm imponeren: 6e. Winst voor Canada voor Wit-Rusland en China. De Russische acht, driekwart van de race aan kop, eindigde als vierde. Oranjes acht gaf ruim vijf seconden toe, maar was wel terug in het veld na de zeperd bij de WK in Eton. Dit uitbouwen luidde het devies voor de komende maanden, met hopelijk een sterker optreden tijdens de World Cup II op de vertrouwde Bosbaan in Amsterdam tussen 22-24 juni. Zesde was ook de eindklassering van Sjoerd Hamburger. De nationale trots in de skiff waagde in de finale een nieuwe tactiek: een keiharde opening. Daar gaf hij steeds toe op de vedetten van de eenzitter. ‘Driehonderd meter ging het uitstekend, alleen kon ik er geen goed gevolg aan geven met het baantempo. In een 150 meter verloor ik zeker anderhalve lengte.’ Hamburger kon daarna niets meer rechtzetten. Hij weet intussen dat hij iedereen kan bijhouden op het middenstuk. Winst kan hij boeken op het startstuk en in de sprint. ‘Het wordt nu zaak een goed vervolg te geven aan de harde start. Dit experiment is zeker niet mislukt.’ Goud in de skifffinale was de Tsjech Ondrej Synek, zilver voor de Brit Alan Campbell en brons voor de Duitser Marcel Hacker. Met de lichte vier-zonder ging in de finale ook wel wat mis en in dat licht was de vierde plaats een meevaller achter de medaillewinnaars China, Italië en Groot-Brittannië. ‘Technisch was het een slechte race’, aldus coach Susannah Chayes (foto). ‘Zeker is dat het er weer staat, resultaat van hard werken in de winter. In zo’n eerste grote wedstrijd kunnen dingen misgaan, waar uit geleerd kan worden. Vierde was best okay. De halve finale was waanzinnig. Goed ingedeeld en op één lijn gevaren met wereldkampioen China. De nummers 2, 3 en 4 van de vorige WK haalden het in Linz niet.’ Jaap Schouten maakte een voortreffelijk internationaal debuut als skiffeur bij de lichtgewichten. De 22-jarige roeier van Njord veroverde in Linz/Ottensheim de zilveren medaille. Alleen de Griek Ilias Pappas was sterker: 7.11,95 tegen 7.12,95. In zijn kielzog pakte Alwin Snijders van Nereus brons in 7.15,88. Schouten stapte balend uit de boot, want hij kreeg geen goud. ‘Als sporter wil je toch altijd het hoogste’, verklaarde hij zijn mineurstemming die echter snel omsloeg naar blijdschap. ‘Als iemand mij vorige week had gezegd dat ik in Linz zilver zou gaan winnen, had ik die kerel voor gek verklaard. Neem een biertje en hou je mond verder. Maar na de halve finale zei ik zelf: ik haal die medaille!’ De skiffeur vond het een mooie opening van het internationale seizoen dat hij wil afronden in het wereldkampioenschap te München. Hij blijft die plaats claimen als snelste van het land. Overstappen naar de olympische dubbeltwee wil hij niet. ‘Daar hebben wij niet genoeg niveau voor. Dat veld is zó verschrikkelijk sterk. Ik kan beter leren racen in de skiff, een prachtig nummer waarin je nooit kunt verstoppen.’ Zijn coach Lili Meeuwisse noemde zilver een mooi debuut. Japie kan flink verbeteren. Er zit nog veel meer in. Op de middelste kilometer is namelijk veel progressie mogelijk.’ Susannah Chayes, bondscoach van alle lichte roeiers, toonde zich in haar nopjes met de verrichtingen van de beide skiffeurs en de twee-zonder van Roeland Lievens en Paul Drewes die eveneens zilver behaalden. De mannen van Proteus en Gyas bleven 1,94 seconde achter bij de Italianen Andrea Caianello en Armando Dell’Aquila die volgens de coach van Oranje erg goed waren. ‘Onze mannen werd voor het eerst onder druk gezet en toen zagen we dat de boot na de tweede 500 meter meer ging stoten.’ Geschreven voor NLRoei.NL |
 |
 |
|
Nieuws |
