21-03-2017
Asjemenou! Wat heb ik nu aan mijn fiets hangen? Het is een prachtige donderdag deze lente in Aquitaine, zuidwestelijke regio van Frankrijk. Begin van een trainingskamp met het clubteam voor de naderende NGF-golfcompetitie in de frisse zeelucht van de Atlantische Oceaan. Na vliegreis en minibusrit sta je vol goede moed op Moliets, de eerste prachtige baan waar wij zullen spelen. Het zonnetje schijnt, de bomen ruisen en de fairway lonkt. Je bevrijdt de golfspullen uit de reistas en haalt de headcover van de driver voor een rustige eerste proefswing. Gewoon kalm naar achter en dan voorwaarts rustig versnellen. Maar niet heus. Ploeffff, klinkt het. De kop van de driver is neergestort. Geamputeerd van de shaft. Mooi is dat, zeg!
Het is een veronderstelling, maar de breuk moet ontstaan zijn tijdens het laden van het vliegtuig op Schiphol. Op de luchthavens gooien en smijten ze met koffers. In het ruim wordt de (vele) bagage aangestampt. Daar zal de breuk van de langste club uit de golfset wel zijn ontstaan. De spullen waren nog wel met veel zorg ingepakt. Covers over de clubs, handdoekjes over de ijzers. Zo kon er eigenlijk niets mee gebeuren... Maar dus toch.
Een totale ramp was het Aquitainse trainingskamp voor deze ongelukkige amateur-golfer ook weer niet. In de loop der tijd spelen wij met twee drivers in de set. Met een knipoog naar de grote Amerikaan Phil Mickelson die dat ook doet. En driver met weinig loft voor het maken van afstanden en n met meer loft voor lange par-3's en afslagen met sterke wind mee. Die heel gebleven driver maar gebruikt voor alle lange holes weliswaar met inboeten van lengte. Zo zijn wij Moliets, La Phare (bij Biarritz) en Chiberta (bij Anglet in de buurt van Bayonne) toch nog redelijk goed doorgekomen.
Terug in Nederland onmiddellijk naar de 'golfclub-dokter' gegaan in de hoop dat de in coma liggende driver misschien tot leven kon worden gewekt. Dat kon. Was eigenlijk in een paar minuten gefixt. Nieuwe shaft, op juiste lengte gesneden, grip erop en knallen maar weer. Heerlijk. De vraag vooraf was vanzelfsprekend: 'Wat is er gebeurd?' Het verhaal van de reis verteld natuurlijk. Waarop een lieve medewerkster zei: Maar weet je het niet van de bezemsteel? Bezemsteel? Wat bezemsteel? 'Nou', vervolgde zij, 'je moet voor de reis een bezemsteel bij je golfstokken doen, eentje die iets langer is dan je driver. De bezemsteel vangt dan de klappen op. Man, dat weet iedere golfer.'
Een bezemsteel als ei van Columbus. Ik had het kunnen weten. Ooit, ver voor golf een deel van het leven ging beheersen, was de sportvisserij in binnen- en buitenland een hobby. Voor vliegreizen verpak je de hengels in een stuk regenpijp. Dan blijven ze heel. Dat we niet op de bezemsteel kwamen.... Sukkel. Enige navraag bij andere golfspelers maakten de sukkel nog groter. 'Wist je dat niet?'
Voor Regio Golf Magazine, maart 2017
Asjemenou! Wat heb ik nu aan mijn fiets hangen? Het is een prachtige donderdag deze lente in Aquitaine, zuidwestelijke regio van Frankrijk. Begin van een trainingskamp met het clubteam voor de naderende NGF-golfcompetitie in de frisse zeelucht van de Atlantische Oceaan. Na vliegreis en minibusrit sta je vol goede moed op Moliets, de eerste prachtige baan waar wij zullen spelen. Het zonnetje schijnt, de bomen ruisen en de fairway lonkt. Je bevrijdt de golfspullen uit de reistas en haalt de headcover van de driver voor een rustige eerste proefswing. Gewoon kalm naar achter en dan voorwaarts rustig versnellen. Maar niet heus. Ploeffff, klinkt het. De kop van de driver is neergestort. Geamputeerd van de shaft. Mooi is dat, zeg!
Het is een veronderstelling, maar de breuk moet ontstaan zijn tijdens het laden van het vliegtuig op Schiphol. Op de luchthavens gooien en smijten ze met koffers. In het ruim wordt de (vele) bagage aangestampt. Daar zal de breuk van de langste club uit de golfset wel zijn ontstaan. De spullen waren nog wel met veel zorg ingepakt. Covers over de clubs, handdoekjes over de ijzers. Zo kon er eigenlijk niets mee gebeuren... Maar dus toch.
Een totale ramp was het Aquitainse trainingskamp voor deze ongelukkige amateur-golfer ook weer niet. In de loop der tijd spelen wij met twee drivers in de set. Met een knipoog naar de grote Amerikaan Phil Mickelson die dat ook doet. En driver met weinig loft voor het maken van afstanden en n met meer loft voor lange par-3's en afslagen met sterke wind mee. Die heel gebleven driver maar gebruikt voor alle lange holes weliswaar met inboeten van lengte. Zo zijn wij Moliets, La Phare (bij Biarritz) en Chiberta (bij Anglet in de buurt van Bayonne) toch nog redelijk goed doorgekomen.
Terug in Nederland onmiddellijk naar de 'golfclub-dokter' gegaan in de hoop dat de in coma liggende driver misschien tot leven kon worden gewekt. Dat kon. Was eigenlijk in een paar minuten gefixt. Nieuwe shaft, op juiste lengte gesneden, grip erop en knallen maar weer. Heerlijk. De vraag vooraf was vanzelfsprekend: 'Wat is er gebeurd?' Het verhaal van de reis verteld natuurlijk. Waarop een lieve medewerkster zei: Maar weet je het niet van de bezemsteel? Bezemsteel? Wat bezemsteel? 'Nou', vervolgde zij, 'je moet voor de reis een bezemsteel bij je golfstokken doen, eentje die iets langer is dan je driver. De bezemsteel vangt dan de klappen op. Man, dat weet iedere golfer.'
Een bezemsteel als ei van Columbus. Ik had het kunnen weten. Ooit, ver voor golf een deel van het leven ging beheersen, was de sportvisserij in binnen- en buitenland een hobby. Voor vliegreizen verpak je de hengels in een stuk regenpijp. Dan blijven ze heel. Dat we niet op de bezemsteel kwamen.... Sukkel. Enige navraag bij andere golfspelers maakten de sukkel nog groter. 'Wist je dat niet?'
Voor Regio Golf Magazine, maart 2017