18-09-2016
De beste duikbotenbestrijder van Nederland is niet meer. Op 26 augustus is in Apeldoorn Rob van Kappel overleden, 73 jaar. Een bijzondere man. Wij betreuren zijn dood maar bewaren prachtige herinneringen.
Rob van Kappel organiseerde toen golf 'booming' elk jaar huis-tuin-keuken-golftoernooien in verschillende categorien onder de sponsornaam Blaupunkt. Hij trok door het ganse land. De wedstrijden waren een succes. Duizenden Nederlanders hebben meegedaan. Een aantal is door hem gestraft. Wie vol trots met meer dan 40 punten stableford binnenkwam kon op onverbiddelijke diskwalificatie rekenen. Hij verscheurde die scorekaart en zei: 'Jij hebt gesjoemeld. Het is onmogelijk op een vreemde baan vier slagen beter dan je handicap te spelen.'
Van Kappel strafte duikboten. Altijd en overal, ook al maakte hij er vijanden mee. Hij prefereerde een gezellig wedstrijdverloop. 'Eerlijk duurt toch het langst.'
De duikbotenbestrijder had als volledige initialen: R.A.F. Zijn ouders gaven hem deze in 1943 bij zijn geboorte als eerbetoon aan de overvliegende piloten van de Royal Air Force in hun bommenwerpers naar Duitsland. Genoemd naar luchtmacht torpedeerde hij duikboten.
R.A.F. had een geheugen als een olifant. In zijn hoofd huisde een namen-computer. Wie een keer aan een 'Blaupunkt' had meegedaan, vergat hij nooit meer. Als hij of zij opnieuw verscheen, begroette hij die persoon bij de juiste naam. 'Ha, Henny, hoe gaat het? Geen last van je rug meer?' Of: 'H Leo, man, nog steeds handicap-14?' Hij ging er prat op nooit iemand te vergeten. 'Het is een tic van me', bekende hij.
Elk seizoen begon Van Kappel met een wedstrijd voor celebrities en mediamensen. Soapsterren, musici, tv-programmamakers, journalisten, topsporters en voetballers e.a. moesten dan hun stinkende best doen voor zoveel mogelijk stableford-puntjes. De organisator gaf een tientje per punt voor een goed doel. De prijzentafel puilde uit met drivers, putters, ballen, truien, polo's, handschoenen et cetera. Voor elke deelnemer wel iets, uitzoeken aan de hand van het klassement.
Een mooie lentedag in de jaren negentig was Mario Been de beste speler. Hij kwam binnen met 49 punten vanaf handicap-36. Daar was hij mee afgeslagen, want hij had geen officile handicap. En dat was ook zo. Maar de oud-Feyenoorder had in de tijd dat hij bij Pisa in Itali voetbalde heel veel golf gespeeld in zijn vrije uren. Hij wist wel degelijk hoe het balletje te slaan.
Bij de borrel keek Mario een paar keer verlekkerd naar de prijzentafel. Wat zou hij nemen als kampioen van de dag? Toen nam de organisator het woord om de uitslag bekend te maken. 'Beste mensen, golfvrienden, het was een prachtige dag, we hebben mooi gespeeld en 10.000 gulden voor Foster Parents bij elkaar geslagen. Goed gedaan allemaal. Nu de prijsuitreiking en het is, denk ik, leuk als we onderaan beginnen. Nummer laatst mag het eerst uitzoeken.'
En zo ging het, van onder naar boven. Voor de nummer 1 Mario Been lag nog een enkel doosje met twee balletjes op de prijzentafel....
Voor Regio Golf Magazine, september 2016
