16-12-2015
Wij hadden het graag gezien; Robert-Jan Derksen als Technisch Directeur van de NGF. De gearriveerde ex-topgolfer als opperbevelhebber van het totale topsportbeleid in ons geliefde golf. Een man aan het bewind die zichzelf van 'aardige amateur' opwerkte naar 'gebeitelde professional' in de kampioenengalerij van de Europese Tour en daar tijdens een jaar of twintig rijkdom vergaarde.
Eind 2014 maakte hij bewust een eind aan zijn sportieve loopbaan en beloofde hij, na een half jaartje ontspannen navelstaren, best in te zijn om wat ander werk te gaan doen. Ook (liefst?) in golf.
Toen die zes maandjes amper verstreken waren, wist NGF-directeur Jeroen Stevens niet hoe snel hij R-J.D. moest uitnodigen voor een gesprek over een positie bij de golffederatie. The Laughing Dutchman, winnaar van de Dubai Desert Classic en het Madeira Islands Open, kreeg de aanbieding 'Hoofdcoach'. Hij zou binnen de NGF de leiding krijgen over alle topsport-geledingen boven ervaren tourspelers als Taco Remkes. Inder van Weerelt, Floris de Vries en Marjet van der Graaff. Hij kon als hoofdcoach de vrije hand technische invulling gaan geven aan het topsportprogramma. Naast Niels Boysen, de manager topsport van de NGF, die voornamelijk de logistieke organisatie doet. (Een en ander in Golf.NL Weekly no. 36)
Het gaat niet goed met het Nederlandse topgolf. Om niet te zeggen slecht. Joost Luiten is de enige speler op het allerhoogste niveau naast het drietal dames op de Ladies Tours. Er speelt komend jaar wel een achttal heren op de Challenge Tour, maar dat is geen top.
In de onderhandelingen met de NGF gaf Derksen aan alles te willen doen ter verbetering van de gehele topsport, maar dan wel als Technisch Directeur met eindverantwoordelijkheid voor alles op topsportgebied. Een Plan Cruijff. Een fluwelen revolutie. Volledig eigen inzicht, eigen mensen. Geen mededinging van wie dan ook.
De NGF wilde daar niet aan. Derksen kon veel verantwoordelijkheid krijgen, maar zou moeten samenwerken met Niels Boysen en – daar kreeg hij lucht van – ook met Maarten Lafeber, die door de NGF eveneens was gepolst voor een eventuele functie in de topsport. Derksen en Lafeber zijn niet de beste vrienden, om het maar zwak uit te drukken.
Derksen voelde niets voor een driemanschap om het Nederlandse topgolf omhoog te helpen. Hij hield vast aan zijn eis van Technisch Directeur. Hij blijft nu op afstand toekijken. Geen Plan Derksen. Geen fluwelen revolutie. Helaas.
Johan Cruijff kon meermalen bondscoach van het Nederlandse Elftal worden. Hij werd het niet, omdat hij volledige verantwoordelijkheid eiste. Oranje werd nooit wereldkampioen. Iedereen die van voetbal houdt, betreurt dit nog steeds. Een driemanschap betekent polderen en compromissen geven middelmaat. Daarom: Leve Robert-Jan Cruijff!
Column voor Regio Golf Magazine, december 2015
