26-02-2015


Ajax, PSV, Feyenoord winnen hun meeste wedstrijden voor eigen publiek. Thuisvoordeel! Dit geldt ook voor andere voetbalteams, tot Barcelona, Real Madrid, Bayern en Manchester United aan toe.
Anders dan aan andere golftoernooien van de Europese Tour mogen aan het KLM Open jaarlijks een stuk of twintig Nederlanders meedoen. Professionals en amateurs. Spelers die onze golfcourses op hun duimpje kennen. De Hilversumsche en de Kennemer G&CC kunnen ze dromen, zo vaak hebben zij daar hun balletje gespeeld.

Indachtig dit 'thuisvoordeel' hebben wij lang in de veronderstelling verkeerd dat 'onze jongens' in het Open Kampioenschap van Nederland wel zouden schitteren. Mis. Niets van dat alles. Eh pardon, weinig van dat alles. De triomf van Maarten Lafeber in 2003 en de tweede plaats van Joost Luiten in 2007 mogen wij niet vergeten. Het rijtje beste NL'er deze eeuw is verder verre van indrukwekkend: 51, 32, 31, 1, 28, 4, 47, 2, 34, 47, 50, 6, 21. Vaststelling: slechts twee keer tot de laatste holes meegestreden om de titel, nadat het gros van het 20-tal landgenoten steeds halverwege huiswaarts gestuurd. Cut gemist.

Toch jammer. Thuisvoordeel werkt niet in golf. Ook in het buitenland niet, zo bleek ons uit een eenvoudige studie. Zelden wint een Ier het Ierse Open, een Schot het Schotse Open of een Brit The Open Championship. Nu maar hopen dat 'een van ons' straks na het KLM Open een lange neus maakt naar deze scribent.

Het KLM Open wordt ook lang niet altijd gewonnen door de grote favoriet of door een met startgeld (en andere beloften) gelokte internationale ster. De ene zou het wel gegund zijn, de andere weer niet. De Amerikanen Fred Couples en John Daly wel, hun landgenoten Mark Calcavecchia en Phil Mickelson in geen geval. Couples was aardig voor fans, Daly zorgde voor spektakel. Calcavecchia en Mickelson misten opzichtig putts om het weekend thuis te kunnen potverteren. Bye Holland.

Mickelson is nooit meer gevraagd om terug te komen. Dat moet ook niemand meer doen. TIG Sports ook niet, ook al wint-ie nog vijf keer The Open. In 1998 had Robbie van Erven Dorens hem gecontracteerd voor een hoop geld. Op Augusta bij The Masters vroeg Robbie of hij even een paar vragen van Nederlandse pers wilde beantwoorden. Een paar minuutjes maar, omdat je naar Nederland komt. Phil keek hem aan, draaide zich om en was weg. Zonder een woord. Groot golfer Phil Mickelson, maar hij loopt als een boer en gedraagt zich als een hork.

Darren Clarke was de titel in 2008 van harte gegund. Voor de Pro-Am bleek hij nog een beetje brak, maar dat kwam omdat hij bij de viering van zijn 40ste verjaardag meer glazen guinness had geconsumeerd dan hij levensjaren telde. Vanaf de eerste holes maakten de amateurs de (netto) birdies. De beroemdheid uit Ierland hield het bij pars. Toen hij van het team een mooie Hollandse sigaar zou krijgen voor een birdie, zei hij: Nee, voor drie birdies. Clarke maakte er vier, nam de sigaar aan en stak een sigaret op. Zijn team won de Pro-Am en hij vier dagen later het KLM Open.

Robert-Jan Derksen hebben wij, als sportjournalist, vaak meegemaakt en ook wel eens golf gespeeld. Tijdens de eerste ronde op de Hilversumsche, toen wij stiekem hoopten dat hij zou winnen, sloeg hij op veel holes van de fairways af. Verbazingwekkend vaak voor zo'n bekwame en getrainde speler. In de persconferentie na afloop luidde onze vraag: Robert-Jan, hoe kun je toch zo vaak de bal in de bomen slaan? Zijn antwoord: Maar daar weet jij zelf toch alles van, Leo.
Voor Derksen betekende het KLM Open in eigen land eerder thuisnadeel dan thuisvoordeel. Maar plotseling kan het een keer anders zijn. Zie Lafeber tien jaar geleden. Zo is golf ook. Er is altijd hoop.

Regio Golf

«« Terug naar column overzicht