26-02-2015
Het gros van de Nederlanders die gegrepen worden door golf, lopen ook een tweede infectie op; het virus der verzameldrift. De eerste verschijnselen zitten in balletjes met opdruk. Logo's van bedrijven en golfverenigingen. Ook wel ballmarkers van golfbanen en beschilderde teepegs. Of scorekaarten. Andr Pont van GC Zeegersloot in Alphen aan den Rijn verzamelt de scorekaarten van door hem over 18 holes gespeelde banen van Nederland. Zijn verzameling is compleet geweest. Tot Amsterdam International opende. Het duurde een tijd, en Andr moest zijn imposante lijf in extreme bochten wringen vr hij met de championship course bij Schiphol zijn assortiment kon completeren.
De doorsnee Nederlandse golfer blijkt een verzamelaar van parafernalia te zijn. Voor ons werden kledingstukken de souvenirs van rondjes golf in binnen- en buitenland. De creditcard bleek in de loop der jaren goed voor een 100-tal polo-shirts en stuk of 50 spencers, windbreakers en warme mutsen in allerlei kleuren. Van Banff Springs, Augusta, Lake Nona, St. Andrews Old Course, Metropolitan, Woburn, Launceston, Broekpolder, Portcawl, Hilversumsche, Ballybunion, Koninklijke Haagsche, Portrush, Noordwijkse, Knokke-Le Zoute, Tralee en andere. Wr een nieuw exemplaar in de uitpuilende kast leidde steeds vaker tot een waarschuwing voor de volgende golfexpeditie: Je komt niet wr met zoiets thuis, h? Toen de verzameldrift tot een heuse relatiecrisis dreigde te leiden, besloten we niet alleen te stoppen met kopen maar ook de spulletjes te gaan dragen. Het zal evenwel nog wel even duren eer de kast ruimte biedt voor nieuwe kleding uit de gewone modezaak. Afscheid nemen van deze souvenirs is namelijk net zo moeilijk als vroeger van de postzegelverzameling.
Anderen gaan gewoon door met verzamelen. Oude stokken (niblicks, mashies), prenten, schilderijen, boeken of alle nummers van RegioGolf. Golf heeft veel te bieden. Ongelooflijk veel. Je zou zeggen dat golf voor ontwerpers de meest inspirerende sport ter wereld is. Dat er talloze verzamelaars zijn, is daarom niet verwonderlijk. Onder die verzamelaars bevinden zich ook extremisten. Zoals de samensteller van het boek 'Extreme Golf'. Hij speelde de hoogst gelegen golfbaan ter wereld, de heetste course, de zuidelijkst gelegen, de koudste et cetera. Mooie foto's en verhalen.
Een andere bijzondere verzamelaar hadden wij dit jaar graag willen nadoen. Een halve eeuw geleden, toen Arnold Palmer tot de allerbeste spelers ter wereld behoorde en de populairste man van Amerika was werd hij overal gevolgd door een fan met een speciale missie. Wanneer 'Arnie' in een kampioenschap een flinke plag uit de fairway sloeg, drukte de supporter het reepje gras achterover en nam het mee naar huis. Na verloop van tijd had de man met honderden van Palmer's plaggen een gazon met heilig gras bij zijn huis liggen. Hij koesterde 'Arnie's Fairway' tot zijn dood.
Dit verhaal kennende, wilden wij ook zo'n gazon. Niet van Arnold Palmer, die zelf nog van zijn oude dag geniet, maar Joost Luiten. Onze beste speler kwam in de zomermaanden in grootse vorm te verkeren. De Bleiswijkse tuinderszoon triomfeerde in Oostenrijk en eindigde als tweede in het Ierse Open waar hij onderweg ook eerste stond. Luiten leek een kanshebber voor The British Open Championship op Muirfield, de oudste en belangrijkste van de majors. Als hij The Claret Jug zou winnen, hielden wij daar een levend souvenir van over. Misschien ook nog een polo van Muirfield. Joost stond weliswaar reserve, maar meedoen zou heus wel goed komen. Dagen van tevoren bevond hij zich in Schotland. Wij hadden onze reis minutieus voorbereid. Materiaal bij ons om de plaggen goed te houden. Helaas. Joost mocht niet invallen en ons plan sneefde. Weg heilig gras. En ook geen polo van Muirfield.
Regio Golf
