26-08-2012
In september rond het KLM Open verschijnt het boek BUNKER BLUES Vallen en Opstaan van Nederlandse Golfhelden. Midden in de drukke sportzomer nam NOS Radio op de Koninklijke Haagsche bij het Van Lanschot Senior Open al een interview op met de auteur, schrijver dezes. Het ging op zeker moment over Gerard de Wit, Nederlands beste professional golfer uit het zwartwit-tijdperk van de jaren vijftig en zestig, die drie keer is uitgenodigd voor The Masters in Augusta. Drie keer! Top op heden is De Wit de enige ooit die daar als professional speelde. Verslaggever Ragnar Niemeijer, enthousiast amateur-golfspeler, stelde de vraag: Zal ooit nog eens een Nederlander drie keer meedoen in The Masters? Het antwoord: Absoluut zeker!
Natuurlijk gebeurt dat en die tijd is nabij. Het is juist dat 'Oranje' in de loop der jaren, zelfs loop der eeuwen, in de majors zoals The Masters zich bleek en mager heeft gemanifesteerd. Het kan echter heel goed zijn dat Nederlanders voortaan in alle majors present zijn en voor de prijzen gaan. Joost Luiten lijkt de eerst aangewezen kandidaat. Hij streeft nog altijd zijn ambitie na om bij de top van de wereld te behoren in zijn sport. Maar het kan ook zomaar ene Daan Huizing zijn die op het ogenblik de ene na de andere wedstrijd wint bij de amateurs.
Toen Gerard de Wit op zijn best was, brak WO II uit. De Abe Lenstra van ons golf moest drie jaar onderduiken. Toen hij zich weer vrij kon bewegen over de fairways, was er niets voor hem geregeld. Hij moest alles zelf doen of leunen op buitenlandse relaties. Hij deed mee aan nationale en internationale wedstrijden, won binnen de eigen grenzen veel prijzen, maar hij was en bleef op het wereldtoneel een pionier.
Tegenwoordig wordt er veel geregeld voor onze toptalenten. Er ligt een stevig fundament om het op internationaal vlak te gaan maken. Daar heeft de NGF met het topsportplan de aanzet voor gegeven wat ook is uitgemond in het WK 2006 met de verovering van de Eisenhower Trophy.
Maarten Lafeber kon aan de slag na de emissie van 'Aandelen Lafeber'. Golfteam Holland helpt debuterende professional golfers op weg. En met succes. De een bakt er meer van dan de ander, maar er zijn toch al rijpe vruchten geplukt. Zie Christel Boeljon, al succesvol lid van het Europese Solheim Cupteam. Zij speelt vanaf nu alle majors bij de vrouwen. Zie Dewi-Claire Schreefel, dit jaar ook in alle majors actief en vorig jaar al de beste NL'er ooit in het Britse Open, 11de.
Joost Luiten schurkte al dicht tegen de top-50 van de wereldranglijst aan. Een magische grens. Wie in de top-50 staat, speelt alle majors: US Open, Brits Open, US PGA en ook The Masters. Wanneer Joost daar eenmaal is aangekomen, en dat kan in deze sportzomer al gebeuren, zal hij daar ook niet snel meer weggaan ook, want de prijzengelden zijn in de grootste toernooien (de wedstrijden van het World Golf Champpionship) liggen veel hoger dan elders. Maar het is bikkelen. Joost Luiten kan dat als geen ander. Begin deze maand eindigde hij als tweede in het Wales Open. Een topprestatie. Toch zeiden nogal wat volgers, ook in de media: Joost heeft de overwinning vergooid.
Een absurde constatering. Inderdaad stond onze topper tijdens de laatste ronde eventjes alleen aan de leiding. Maar hij bleef spelen om te winnen, hij viel aan en daarbij heeft hij een keer naast het doel gevuurd. De Thaise precisie-putter profiteerde. In de beslissende slotfase zat het hem mee. Om te winnen in golf, moeten alle goede dingen samenkomen. En dat gebeurt maar zelden voor iedereen. Daarom was tweede worden een super prestatie. Joost wist het zelf meteen. Die overwinning komt er nog wel. Niks huilie huilie van gemiste kans van O, had ik maar... Op naar de volgende kans. Aanvallen! En zullen de ballen erin vliegen.
Voor Regio Golf, juni 2012
