Columns

08-01-2012


Op pgatour.com, de officile site van het Amerikaanse profcircuit, is deze week een poll geopend met de vraag: 'Gaat Tiger Woods in 2012 een major winnen? Yes or No?' Door een van beide mogelijkheden aan te klikken kwam de tussenstand tevoorschijn. Van de in golf genteresseerde mensheid zag 87 procent Woods zijn vijftiende major-titel veroveren. Zeventien procent geloofde daar niet in.

Wat een opportunisme! Het lijkt het Nederlandse voetbal wel. Toen San Marino met 11-0 werd afgedroogd waren Wesley Sneijder en de zijnen het enige team dat Europees kampioen kon worden. Maar na n schrobbering door Duitsland konden we de titelaspiraties wel opbergen. Helemaal nu de selectie van Bert van Marwijk in dezelfde groep (des doods) is ingedeeld met dezelfde Duitsers en bovendien met die andere aartsvijand, Portugal. Oranje is tweede van de wereld en kan van ieder voetbalelftal winnen. Gewoon lekker voetballen!

Genoeg voetbal. Dit stukje gaat over golf en grotendeels over de eerste golfer die door zijn sport dollar-miljardair werd (en kort na het bereiken van die mijlpaal daar weer een fors deel van verloor). Wat heeft die diep gezonken Amerikaan eigenlijk gepresteerd dat hij nu alweer kan worden genoteerd voor The Masters, US Open, The Open Championship of US PGA? Antwoord op deze vraag: in het licht van zijn vroegere machtsvertoon geen zak. In Australi liet hij zich piepelen door een local hero genaamd Greg Chalmers. In The President's Cup verloor hij meer partijen dan hij er won.

Thuis in Californi behaalde hij dan eindelijk zijn eerste overwinning in twee jaar, de Chevron World Challenge. Een wedstrijd die hij zelf organiseert met slechts achttien deelnemers, van wie de meesten bepaald niet tot in de tenen gemotiveerd. Zij hadden niets te verliezen, alleen wat te winnen. Nummer achttien en laatst ging nog met 140.000 dollar voor het kerstfeest huistoe. Van dat stelletje was Woods de beste. Nou, nou. Hij verdiende er nog 1,2 miljoen dollar mee ook (voor de goede doelen van zijn stichting) en vloog hij op de World Ranking 30 plaatsen omhoog. Beetje overdreven na een niet-officieel toernooi.

Woods back on top. Nog lange niet! Eerst zien, dan geloven. Voor en tijdens het seksschandaal inclusief echtscheiding waaraan hij onderdoor dreigde te gaan, hebben heel wat spelers uit verschillende landen zich ontwikkeld tot betere golfers dan hij. Tegen deze mannen moet hij het opnemen in de 'Grote Vier'. Luke Donald, Rory McIlroy, Martin Kaymer, Sergio Garcia, Lee Westwood en anderen. Da's andere koek dan die dollar-overladen exhibitie op de Sherwood GC in Californi van Chevron.

By the way. Zo'n uitslag in de poll van pgatour.com zou wellicht sterk overeen komen met een dergelijke enqute op regiogolf.nl in het hypothetische geval dat deze zou zijn uitgeschreven met de vraag: 'Worden Joost Luiten en Christel Boeljon genomineerd voor Nederlands Sportman en Sportvrouw van het Jaar?'
Zo goed als zeker dat van de deelnemers 85 procent 'Ja' zou hebben gestemd en 15 procent 'Nee'. Wij zijn immers zo blij met de eerste triomf van Joost op de Europese Tour en het debuut van Christel in de Solheim Cup. Zeldzame prestaties in een van de meest competitieve sporten ter wereld.

Inmiddels is bekend dat de Nederlandse topsporters van allerlei slag op 12 december in december zullen kiezen uit de schaatser Bob de Jong, de schermer Bas Verwijlen en de turner Epke Zonderland (sportman) en uit de zwemster Ranomi Kromowidjojo, wielrenster Marianne Vos en schaatster Ireen Wst. Onze golfers doen gewoon niet mee bij het 'appels met peren vergelijken' van NOC*NSF NOS Lotto. Niemand ziet die paar minuten op het publieke net. Is het trouwens in Hilversum bekend dat golf een olympische sport is?

Maar niet getreurd. Joost en Christel zullen groots worden geerd tijdens het Golf Gala op 22 december in Noordwijk als opmaat naar volgend jaar met misschien nog meer moois van Nederlandse golfers. Tiger Woods kan zijn borst natmaken.

Regio Golf, december 2011

«« Terug naar column overzicht