.jpg)
12-11-2011
De beste golfer van de wereld is Luke Donald. In 2001 stapte hij als uitblinkende amateur het rijk der professionals binnen. In tien jaar tijd sloeg hij zich naar puissante rijkdom. Gewonnen prijzengeld in de VS: 25 miljoen dollar. Gewonnen prijzengeld Europa: 11 miljoen euro. En daar zal het dit kalenderjaar niet bij blijven. Na de moneylist van de PGA Tour in de USA gaat hij beslist ook de Europese ranking winnen. Lucky Luke mist namelijk nooit!
Luke Donald mag dan niet zo snel schieten als zijn schaduw als de stripheld in tegendeel zelfs, want hij behoort tot de 'langzame spelers' hij vuurt zijn projectielen wel griezelig zuiver af. In tien toernooien in de top-10 eindigen in Amerika? Hij doet het ijzerenheinig. Nummer 1 van de wereldranglijst worden? Hij heeft er geen major voor nodig. Een viertal uitschieters met overwinningen op de stapel lucratieve ereplaatsen en het is kat-in-het-bakkie. Donald deed het met WGC World Matchplay, BMW PGA Championship, Schotse Open en de finale US PGA Tour in Florida.
In het Koninkrijk van Mickey Mouse verrichtte Donald (met steun van naamgenoot Duck?) een wonder. Hij ging er heen om misschien de Amerikaanse Moneylist te winnen. Daarvoor moest hij 363.029 dollar goedmaken op FedEx Cupwinner Webb Simpson. De Brit maakte 64 in de laatste ronde en gaf iedereen, Simpson incluis, het nakijken. Nu de Europese Tour nog. De beslissing valt op 11 december in Dubai bij de finale van de Europese Tour met 7,5 miljoen euro prijzengeld. Hij staat vet bovenaan, kan verdedigen en hoeft pas aan te vallen als de situatie er om vraagt. Donald zit op de troon van de golfwereld en lijkt niet spoedig te moeten aftreden.
Een major heeft hij niet gewonnen. De 33-jarige World No. 1 draagt nu de bedenkelijke last van 'Beste Speler Zonder Major'. In mei beklom hij de hoogste post. Daarna speelde hij de US Open: 45e, Britse Open: Cut gemist en US PGA: 8e. Gezien zijn uiterst regelmatige optredens in bijna alle andere toernooien povere resultaten.
Hoe komt dat? De columnist van Regio Golf weet het niet. Onvoldoende geschoold in psychologie en anatomie, niet zelf internationaal topgolfer geweest, maar wel ervaren in vragen stellen. Het antwoord: Verwachtingen te hoog gespannen. Veel gemaakte fout. Door hem eerder ook begaan.
Wie de professionele loopbaan van Donald bekijkt ziet dat hij tussen 2004 en 2010 in Europa niets won. In de USA lag een leemte tussen 2006 en 2011. Vijf, zes jaar met niets bijzonders. Zijn eigen fout. Na zijn debuut in 2001 en een paar overwinningen rijker, verkondigde Donald de wereld: Ik ben nu wel zo ver dat ik een major kan winnen. Fout, fout, fout. Zijn landgenoot Colin Montgomerie riep dat ook zo vaak, is nu halverwege de 50 en staat op nul.
Ervaren golfpromotor Robbie van Erven Dorens hanteert de stelling (ook, en vooral, ten aanzien van 'onze jongens' die internationaal probeerden door te breken): Nooit de verwachtingen te hoog stellen. Ontspannen spelen. Als je eigen verwachtingen hoog zijn, gaat het mis. Onze Mister Golf doelde dan op een paar gemiste putts, waardoor het beoogde resultaat de mist in ging. Er gaan altijd putts niet in de hole, dat moet je accepteren en gewoon verder spelen.
Gewoon verder spelen is wat Donald na de golflevenslessen deed. Hij trainde zichzelf tot een droge scoringsmachine. Altijd een rechte afslag, altijd midden green en veel putts raak. Niemand hoort hem nog zeggen: ik win in 2012 een major. Hij zei niet: Ik ga even die Moneylist winnen. Hij was kansloos, tot hij op de laatste dag een bevlieging kreeg met die 64. Hij zegt niet dat hij straks in Dubai ook de Europese gevierde held is. Hij zal er zijn, spelen en dan ziet hij het wel.
Column voor Regio Golfkrant
