10-06-2011
De Ryder Cup 2018 is aan onze Hollandse neus voorbij gegaan. Is dit jammer? Ja, natuurlijk. De tweejaarlijkse thriller tussen Europa en Amerika zou golf in ons land echt groot maken. Niet in de getallen zoals nu (door veelal mensen die na hun 40ste levensjaar zijn gaan swingen), maar door kwaliteit.
De Ryder Cup 2018 wordt gespeeld in Frankrijk. Was dit te verwachten? Ja, absoluut. Het bid van Sarkozy's onderdanen aan het Ryder Cup Comit was vele malen beter en dat van Portugal, Spanje, Duitsland en Nederland. In Frankrijk worden, met steun van gulle overheid, 100 nieuwe openbare banen aangelegd. Alle Franse golfers betalen tot en met 2018 3 per jaar mee aan de organisatie van de Ryder Cup op de openbare Golf National, een voormalige vuilstort waar op de hellingen plaats is voor tienduizenden uit het golfvolk.
Het bid van Nederland zag er anders uit. De Ryder Cup moest naar The Dutch, de meest exclusieve golfcourse van Nederland. Tees, fairways en greens van 18 karaat, vijf sterren clubhuis, vipbehandeling tussen aankomst en vertrek, open haarden, schoenenpoetsers enzovoort. Alles top. Alleen, onbetaalbaar voor het gewone golfvolk, en dus onbereikbaar. Nieuwe elite begint in Spijk.
Weten trouwens de meeste van de 360.000 golfers in Nederland wat de Ryder Cup is? Dat het 12 Europeanen tegen 12 Amerikanen is? Dat er geen prijzengeld wordt uitgekeerd? Het ontstaan? Dat er nooit een Nederlandse golfer heeft meegedaan? Wedden dat meer dan de helft van NGF's ledental niet alle vijf deze simpele vragen hier boven goed zal beantwoorden?
De Nederlandse campagne voor de Ryder Cup 2018 is niet zo breed gedragen als in Frankrijk. Het was initiatiefnemer Made in Scotland, naar een idee van Alan Saddington, met de Nederlandse Golf Federatie en wat sponsors. Mocht in de toekomst de Ryder Cup weer een verlangen zijn: de lobby kan beter!
In de reacties overheerste de berusting dat het onmogelijke inderdaad niet mogelijk was gebleken. Gek, dat niet direct werd gezegd: we gaan er weer voor voor 2022. Niks aarzelen of treuzelen. Doen, maar wel anders. De reactie van Joost Luiten klonk ook merkwaardig. Hij zei: Maar ik ga mijn best doen er op zijn minst een Nederlander in te hebben. Kom op, Joost, voor 2018 zijn er nog Ryder Cups in 2012, 2014 en 2016. Zorg dat je er dan al bij komt!
Nee, dan Christel Boeljon. Zij weet, hoe jong met haar 24 jaar ook, wat zij wil en denkt te kunnen. Vr het seizoen begon, nam zij zich voor: Ik moet en zal meedoen aan de Solheim Cup. Dat is, voor de meesten die het niet weten, de Ryder Cup voor vrouwen, in september te spelen in Ierland. Brutaal, want ook bij de dames, had Nederland nooit iemand die goed genoeg was voor het Europese Team. Maar zie. Christel Boeljon reisde, na een kort ziekbed, af naar het zuidelijk halfrond, eindigde 15de in zowel Australi als Nieuw-Zeeland en keerde terug naar Europa om het Turkish Airlines Open te winnen. Top. De eerste triomf op de Ladies Tour na Liz Weima in 1994.
Alle reden tot juichen. De nieuwe ster straalt maar is nog lang niet klaar. Eerst een hand leggen op de Solheim Cup. Doorgaan, blijven doorgaan. Niks feesten. En zie: 3de in Portugal, 4de in Duitsland, 2e Slowaakse Open. Christel Boeljon is de koningin van het Nederlandse golf. In het Deloitte Ladies Open op Broekpolder verdiende zij dat het Nederlandse golfwereldje haar daar een ode bracht.
In een column voor Regio Golf
